قوله تعالى: یسْئلونک ترا مى‏پرسند عن الْخمْر و الْمیْسر از مى و قمار قلْ بگوى فیهما إثْم کبیر در مى و قمار بزه بزرگ است و منافع للناس و مردمان را در آن منفعتهاست، و إثْمهما أکْبر منْ نفْعهما اما بزه‏مندى آن مهتر است از منفعت آن، و یسْئلونک و ترا مى‏پرسند ما ذا ینْفقون که چند نفقه کنیم قل الْعفْو بگوى آنچه بسر آید از شما و ازیشان که داشت ایشان واجب است بر شما، کذلک چنین هن یبین الله لکم الْآیات پیدا میکند خداى شما را سخنان خویش، و نشانهاى مهربانى خویش.

لعلکمْ تتفکرون تا مگر در اندیشید در آن منتها که وى را بر شماست.

فی الدنْیا و الْآخرة در آن نیکویها که با شما کرد در این جهان و وعده دادن در آن جهان، و یسْئلونک و ترا مى‏پرسند عن الْیتامى‏ از یتیمان و گرد مال ایشان گشتن؟ قلْ بگوى إصْلاح لهمْ خیْر اگر مال ایشان را بصلاح آرید و بحسبت نگاه دارید، و رایگان در آن تجارت کنید، و خود را سود مجوئید آن به است. و إنْ تخالطوهمْ و اگر در ایشان آمیزید فإخْوانکمْ على حال برادران شمااند در دین، و الله یعْلم الْمفْسد من الْمصْلح و خداى باز داند تباه کار از نیکو کار در کار ایشان، و لوْ شاء الله لأعْنتکمْ و اگر خداى خواهد کارى دشوار ناتاوست بآن فرا سر شما نشانید، إن الله عزیز حکیم که خداى توانا است بى همتاى دانا.

و لا تنْکحوا الْمشْرکات و بزنى مکنید زنان مشرکان را حتى یوْمن تا آن گه که بگروند و لأمة موْمنة و کنیزکى گرویده خیْر منْ مشْرکة به از آزاد زنى ناگرویده، و لوْ أعْجبتْکمْ و هر چند که شما را خوش آید آن زن مشرکه بصورت یا بمال یا به نسب، و لا تنْکحوا الْمشْرکین و زن مسلمان بمرد مشرک مدهید حتى یوْمنوا تا آن گه که بگروند و لعبْد موْمن و بنده گرویده خیْر منْ مشْرک به از آزاد مردى ناگرویده، و لوْ أعْجبکمْ هر چند که شما را خوش آید از آن آزاد مشرک بصورت و مال و نسب. أولئک یدْعون إلى النار این مشرکان که با مومنان در صحبت آمیزند ایشان را با شرک میخوانند، با آتش، و الله یدْعوا إلى الْجنة و الْمغْفرة و الله رهیکان خود را فرا بهشت مى‏خواند و با آمرزش، بإذْنه بخواست و توفیق و فضل خویش، و یبین آیاته للناس و پیدا میکند سخنان خویش و نشانهاى مهربانى خویش، لعلهمْ یتذکرون تا مگر ایشان پند پذیرند و حق دریابند.